Bangkok was slechts een tussenstop op weg naar onze volgende bestemming in Vietnam. Ho Chi Minh City, het voormalige Saigon, is het doel voor vandaag. We moeten al vroeg op, de taxi pikt ons op om 05:30 uur. Ach, we zijn toch al een beetje helemaal de weg kwijt wat tijd betreft, dus kom maar op. Het gaat vlotjes in het verkeer zo op deze vroege ochtend. Onze vlucht naar Ho Chi Minh is met Asian Airways vanaf Don Muaeng, de tweede luchthaven van Bangkok. Een rustige vlucht van anderhalf uur brengt ons naar een andere wereldstad.

Wat inwoners aantal betreft doet het niet onder voor Bangkok, maar bij aankomst …. Pwwiieew …. wat een mensen. Het lijkt hier wel tien keer drukker. De douane controle is een stuk scherper dan in Thailand. Visum hadden we in Nederland al aangevraagd, maar we moeten hier nog wel de juiste stempels halen .. en afrekenen .. in keiharde Amerikaanse Dollars. Je moet alleen geen haast hebben. We hoeven hier in ieder geval niet op onze “luggage” te wachten , die is er ruim voordat wij door de douane zijn.

We gaan op zoek naar onze taxi. Er staan denk ik wel duizend man te wachten op familie, vrienden en bekenden. Zoek dan je weg maar eens. We zien in de verte de mannen met de bordjes, die van de taxi’s. Tsjaa, en dat zijn er ook niet zo’n weinig. Maar Rosan heeft een Arendsoog … zij ontwaart die éne die ook op zoek is naar ons. Een blik van herkenning, wij blij, maar hij zeker ook. Je zal toch elke dag op zoek moeten naar mensen die je niet kent …

De reis naar ons hotel brengt ons dwars door de stad. Wat een waanzin hier. Bangkok is gek wat verkeer betreft, maar dit slaat alles. Het lijkt allemaal kris kras door elkaar heen te rijden, met één, twee, drie of vier op een scooter, waar nodig tegen het verkeer in. Wat de snelste weg is hier namelijk ook de kortste. Op de één of andere manier is het toch georganiseerd, maar ben blij hier niet zelf te moeten rijden.

Bij aankomst in het hotel is de kamer snel gereed. Sil en Renée duiken direct het zwembad in, wat zich hier overigens op de 12^e verdieping van het hotel bevindt. Even afkoelen en ontspannen. De reis heeft er stiekem toch wel een beetje ingehakt. Einde van de middag gaan we de stad in, lopend. Het is niet zo heel ver, maar we een hele overlevingstocht. Probeer hier maar eens over te steken. Het verkeer komt van alle kanten en vooral veel scooters, heul veul scooters. We vinden op het eerste oog een leuke avond markt, maar ik word al snel gek van het gepluk. Ik word overal staande gehouden om te passen. Als ik achterom kijk is het bij Sil en Rosan niet anders. Niet vandaag, laat ons even wennen in deze hitte. Ze begrijpen ons niet. In de verte zien we een uitgang, We kiezen de kortste weg naar buiten. Niet veel verder is een moderne shopping mall, met airco. We besluiten hier te gaan eten en het smaakte voortreffelijk. Terug nemen we een taxi, we zijn moe maar beginnen langzaam in een ritme te komen. Morgen staat onze eerste excursie op het programma.