Ik heb vandaag iets ontdekt. Eigenlijk iets wat ik al veel langer weet. En ik heb er altijd al een vermoeden van gehad. Het gaat terug naar onze eerste vakantie samen denk ik. Tenerife, Spanje. In de jaren daarna heb ik het altijd de geluksfactor genoemd. Maar vanaf nu weet ik het zeker. Rosanja heeft een extra Y-gen, overigens niet te verwarren met een Y-chromosoom. Dat zou wat raar zijn. En, ik zal het je vertellen, ze heeft dat Y-gen ook doorgegeven aan onze kinderen. Wat een klere spel joh, dat Yahtzee. Nog grote straat nodig ? Dan gooi ik die toch ff … Full-house ? Vanuit de losse pols zonder te knipperen … En ik …. Niets van dat alles. Misschien toch maar eens met ze gaan klaverjassen, maar dan wel op z’n Rotterdams .. haha, dan win ik !

Vanochtend hebben we afscheid genomen van Hanoi. Naar Ninh Binh kan je met de trein, maar daar hebben we toch maar van afgezien. Privé-taxi is een prima alternatief en ook goed betaalbaar met z’n 4-en. De rit neemt iets meer dan 2 uur in beslag. Onderweg maken we weer het nodige mee want er is nog iets waar ik van overtuigd ben. Autorijden kunnen ze hier echt niet. Kijken niet links, kijken niet rechts, optrekken doe je in z’n 3 of 4^de versnelling en als je het echt niet meer weet, dan ga je vooral toeteren, veel toeteren. Onze chauffeur is gelukkig van het betere kaliber, maar het is echt ongelofelijk wat je hier onderweg tegenkomt.

Ons hotel in Ninh Binh is fraai en heeft alle luxe die je kan wensen. Tennisbaan, zwembad, mooie kamers. Ook hier hebben we een soort appartement, en het tweepersoonsbed, daar kunnen we zelfs met z’n vieren makkelijk in. We hebben een mooi uitzicht op de Karstbergen. Het hotel is erg rustig, zelfs zo dat ik mij afvraag of wij niet de enige gasten in dit 100-kamer tellende gebouw zijn. Er is veel personeel aanwezig wat zou duiden op meer gasten, maar waar die rond hangen ….

Ninh Binh is niet echt een bruisende stad, niet te vergelijken met de gekte van Saigon of Hanoi, hierbij was zelfs Hué nog druk. Nee, Ninh Binh is een plattelandsgemeente waar weinig te beleven valt. Maar … de natuur is hier enorm mooi en daar komen we uiteindelijk voor. Hoewel het eten in het hotel er aantrekkelijk uitziet, het restaurant is rond 19:00 uur nog steeds leeg. We pakken de taxi naar het centrum en zoeken daar wel een restaurantje. We eten weer eens veel voor weinig zeg maar. Wat hier zijn de prijzen dan ook meer gericht op de lokale (plattelands) bevolking. Na nog een afzakkertje in het hotel gaan we zo naar bed. Morgen een druk programma, we gaan al vroeg op pad. Batterijen van de camera’s zijn opgeladen …..