Can Tho was gisteren erg leuk. Heerlijk gegeten in een mooi restaurant. Lokale gerechten dus voor iedereen wel een verrassing. Sil en Renée moeten wennen, vis gaat er niet in, dus ze slaan af en toe een gerecht over. Daarna nog over de nachtmarkt geslenterd, waar vooral veel kleding en nog meer eten te verkrijgen is. Sil is op zoek naar een horloge en zonnebril, maar is nog niet geslaagd. Het is hier een stuk gemoedelijker dan in de grote stad.

Na een rustige nacht, alhoewel, midden in de nacht gebeld worden door een klant is wat minder, en een goed ontbijt vertrekken we voor dag twee van de Mekongdelta. Onze gids en chauffeur zijn weer stipt op tijd en brengen ons vlot naar de sampan die op ons ligt te wachten. We zullen eerst een bezoek brengen aan de floating markt. Het is bewonderingswaardig hoe hele families hier op het water wonen en leven en vooral hun waar aanbieden aan andere marktlui en hotels. Het wordt dan ook wel de ‘wholesale floating market” genoemd. Wij varen er tussendoor en kijken onze ogen uit.

Vervolgens gaan we aan land voor een bezoek aan de lokale vis en vleesmarkt Onze gids blijft achter, “heeft het al zo vaak gezien” . Wij doen een rondje, maar Rosanja en Renée haken al snel af. Rosan weet nog net kokhalzend de uitgang weer te vinden. Dit is een andere wereld. De Nederlandse keuringsdienst van waren zou hier rijk worden van de boetes. Maar we zijn hier in een andere wereld, met andere gebruiken, met andere maatstaven. Alles is hier te koop, dood of nog levend. En anders maken ze het wel dood voor je. Ik zie levende kippen, eenden, kikkers en vooral veel vis. Niet allemaal in de beste omstandigheden, wachtend op hun naderend lot. Gelukkig wordt het varkensvlees wel al dood aangeleverd, dat zou het helemaal bizar maken. En toch, ik probeer mij er overheen te zetten en zie hoe vakkundig een vis wordt klaar gemaakt. Bij de eenden en kippen loop ik toch maar door. Achteraf blijkt onze gids ook niet zo’n held en houdt Rosanja en Renée maar al te graag gezelschap. Zelfs hij vindt het soms wat vies.

Onze tocht gaat verder, naar een noedelsfabriek. We zien het proces van het maken van noedels slierten en Renée mag mee helpen. Ze heeft al snel de slag te pakken en drijft het tempo gelijk op. De rest van het personeel kan ook aan de bak .. haha. Productie draaien heet dat. Dat was niet helemaal de bedoeling, dus na een paar rondjes gaat de machine even op stop. Mooi geweest, je moet hier ook niet overwerkt raken.

Langzamerhand gaat de weg terug richting Ho Chi Minh City, na wederom een prima lunch worden we afgezet op de luchthaven. We danken onze gids en chauffeur en zijn inmiddels door de paspoort controle en check-in. Op de luchthaven is het lekker koel en de kids hebben net genoten van een BurgerKing menu. Straks is onze vlucht naar Danang waar we slechts één nachtje zullen blijven. De tocht gaat morgenochtend namelijk direct door naar Hue.