Dag 18 - Tot slot ....

Ik schrijf juli 2011, inmiddels alweer vier jaar geleden. Mijn eerste ervaring met Azië. We landen op Bangkok na een vlucht van 11 uur. Rosanja was al eens eerder deze kant op geweest, Sri Lanka 1990. Het overviel me destijds in 2011. De drukte, het gekrioel, het verkeer, de wereldstad waar het altijd maar door gaat. Ik dacht dat ik gek werd de eerste twee dagen. En toch zijn we er van gaan houden. In 2013 hebben we Thailand nog eens over gedaan en nu dan Vietnam.

Vanochtend al vroeg uit de veren. De wekker staat om 05:30 uur. Ik slaap dit keer gescheiden van de rest van de familie, de familiekamer was toch wat klein voor ons vieren. Ik ben om 03:00 uur klaar wakker, heb ik wel vaker. Kan ik de slaap niet meer vatten. Beetje druk in mijn hoofd. Ik moet de rest van de familie wakker maken, Rosanja haar telefoon is leeg, geen wekker in de andere kamer dus. We slaan het ontbijt in het hotel over en vertrekken naar de luchthaven. We zijn lekker op tijd en check-in en paspoort controle zijn zo gepiept. Je komt hier sneller het land uit dan het land in kan ik je zeggen. Bestemming voor vandaag is dus Bangkok waar we nog een dag zullen verblijven voordat we donderdag naar Amsterdam vertrekken.

Wat een oase van rust is het hier in verhouding tot de hectiek van Saigon en Hanoi. Hoe kan je hier in vier jaar tijd anders naar gaan kijken. Bangkok, een oase van rust .. hoe verzin je het …. Alles is veel georganiseerder, ook meer op het westen gericht. Daar waar Vietnam toch wel hele veel Chinese invloeden heeft.

We hebben een hele mooie trip achter de rug. Een avontuur zoals we dat voor ogen hadden. Soms maak je de juiste keuze, soms moet je improviseren. Jammer van Halong Bay, misschien toch Hoi An moeten doen of Sapa. Zo maakt iedereen zijn keuzes, ook wij. Bewondering voor Sil en Renée, die eigenlijk alles leuk vinden. Misschien is dit wel eens de laatste keer geweest dat we dit samen hebben gedaan. Volgend jaar zal Sil toch ook wel mee willen met de mannen naar Lloret of Albufeira. Of zou het .. als we misschien een andere week uit kiezen ….

Bedankt voor jullie leuke reacties. Vanaf zaterdag is alles weer gewoon. Het werk roept maandag weer, voetbal en handbal maakt weer een start, vieren al snel Renée haar verjaardag en dan gaan we ons langzaam opmaken voor de feestweek van Vijfhuizen …. Ook leuk ;-)

Dag 18 – The road to home ….

Gisteren (maandag) onze laatste dag in Ninh Binh. De weersomstandigheden in Azië zijn momenteel niet optimaal. In China zijn overstromingen en ook hier hebben we best wel veel last van alle nattigheid. Halong Bay blijkt nog steeds gesloten, meerdere toeristen kiezen daarom Ninh Binh als alternatief. Het heeft ons de afgelopen dagen niet echt weerhouden om leuke dingen te doen, maar nu slapen we uit, we besluiten om helemaal nix te doen. We spelen wat tennis, poolbiljart, yahtzee en duiken voor een verkoelende plons in het zwembad. Eigenlijk gewoon een normale vakantiedag, maar daar valt niet zo heel veel over te schrijven.

Vanochtend (dinsdag) na het ontbijt onze vriendin van het Legend hotel uitgezwaaid en de twee uur durende rit per taxi naar Hanoi aangevangen. Het verliep allemaal soepel en ook ons onderkomen voor de komende nacht was snel gevonden, het Indochina Airport hotel, twee kamers voor heel weinig. Morgen vroeg hebben we een vlucht van Hanoi naar Bangkok, dus wel zo makkelijk om alvast in de buurt te zitten. Na onze rugzakken in de kamers gedropt te hebben pakken we opnieuw een taxi naar “The Old Quarter” in Hanoi Centrum. We mengen ons nog éénmaal in de hectiek wat aan de andere kant inmiddels ook alweer zo gewend is. De georganiseerde chaos. Het blijft toch een beetje lastig oriënteren met al die straatjes, maar ook hier vinden we onze weg weer. We eten wat, doen nog een leuk stadscafé aan tijdens het Happy Hour en de dames slagen ook nog wat souvenir inkopen. Inmiddels terug in ons hotel voor een korte nacht.

Morgen (woensdag) door naar Bangkok en dan donderdagochtend richting Amsterdam. We zijn op de weg terug … the road to home ….

Dag 16 – Tam Coc op scooters

Nog even over die “deep fried goat” van gisteren. Daar was helemaal nix mis mee. Alleen aan tafel smaakte het mij ineens niet. Kreeg geen hap meer door mijn keel. Geen geit meer voor mij in het vervolg.

De weersverwachtingen zijn niet best voor vandaag. Het is hier het regenseizoen en dan kan je geluk of pech hebben. De laatste dagen is het wat het weer betreft wat minder, maar dat weerhoudt ons er niet van om er op uit te trekken. Onze gids van gisteren, Thao, die ook als receptioniste in het hotel werkt, is vandaag vrij. Dat is niet gebruikelijk, want men werkt hier gewoon 365 dagen per jaar. Maar gisteren heeft ze ons rondgeleid en vervolgens nog een avonddienst in het hotel gedraaid. We hebben daarom illegaal met haar afgesproken vandaag. Wij huren scooters en ze wacht ons verder op in de straat op. Ze zal ons vanmiddag Tam Coc laten zien. Thao is 32 jaar, getrouwd en heeft een dochter van vijf jaar oud. Ze heeft een inkomen van USD 100 per maand, haar man het drie-voudige. Die werkt voor de “Army” … wat dat inhoudt wordt ons niet helemaal duidelijk, volgens mij verkoopt hij kippen aan het leger.

We huren drie scooters, Renée gaat bij mij achterop. Ondanks de regen wordt het een waanzinnig leuke trip. Thao staat keurig op tijd te wachten op ons. We stoppen eerst om toch wat regenjassen aan te schaffen, “One Size Fits All” …. Nou niet voor Robbie kan ik jullie vertellen. Binnen no time zit er een scheur in m’n jas, maar wat extra ventilatie blijkt later enorm welkom.

We rijden over landweggetjes en door dorpjes en zien het landelijke leven van Vietnam. Thao is van Ninh Binh en kent de weg op haar duimpje. We hadden het niet beter kunnen treffen. Ze leidt ons naar de andere kant van Tam Coc, daar waar de natuur op z’n mooist is en nog weinig toeristen komen. Hang Mua is de bestemming. Op Tripadvisor lees ik achter de recenties en eigenlijk is de ervaring hetzelfde. “I think I even liked it better than Halong Bay. Perhaps it’s because when I went there, there were no other tourists around. After I climbed up the 400+ stairs, I just sat and enjoyed the view for at least an hour” En dat geeft precies onze ervaring weer. Wat een uitzicht, wat een natuur. En ja, die klim naar de top, die vergt wel wat van je conditie. Het zweet breekt mij uit, maar dat is niet zo heel gek met deze vochtigheidsgraad en regenjas die ik nog steeds aan heb.

Nadat we de trappen ook weer zijn afgedaald vraagt Thao wat wij willen. Het varen is gelijk aan wat we gisteren hebben gedaan, dus we slaan dat over. We willen graag nog wat van de omgeving zien en ze leidt ons door wat dorpjes. Het scooter rijden gaat steeds makkelijker en we mengen ons inmiddels in het Vietnamese verkeer. We stoppen bij een restaurantje wat natuurlijk bekenden van Thao zijn. Maar wat boeit dat, we drinken wat en hebben het naar ons zin en het kost allemaal geen drol. Als afsluiter worden we bij Thao thuis uitgenodigd op de thee. Man en kind zijn aanwezig en op het erf scharrelen ook Opa en Oma nog rond. Naast de ca. 100 kippen. Of we willen blijven eten ? Dat aanbod slaan we af. Erg vriendelijk en goed bedoeld, maar we zijn toe aan een douche. Man lief brengt ons nog even naar de juiste richting en we nemen afscheid met een “tot morgen” ….

Haar prijs voor vandaag …. 300.000 Vietnamese Dong, omgerekend 12 Euro.

Dag 15 – Trang An

Twijfel overheerst. Ninh Binh vier dagen, is dat niet te lang? Ik ben vroeg wakker, het giet buiten. We zitten redelijk afgelegen van de bewoonde wereld, hoewel een prima hotel bruist het niet echt. Vandaag staat er een excursie op het programma, maar de vooruitzichten zijn niet best. Als het zo al de tijd blijft ….

Hoe anders kan het lopen. Na het ontbijt maken we ons klaar voor vertrek naar Trang An. Het is inmiddels gestopt met regenen en koud is het hier nooit, dus dat maakt het direct een stuk aangenamer.

Trang An ligt aan de zuidelijke oever van de Rode rivierdelta. Het is een spectaculair landschap van kalkstenen karstpieken, sommige onder water en omgeven door steile, bijna verticale kliffen. Er zijn archeologische sporen gevonden van menselijke activiteit daterend van bijna 30.000 jaar geleden. Trang An staat op de lijst van beschermde gebieden van UNESCO. Dat zien we dan ook direct terug. Hoewel de commercie hier ook heeft toegeslagen valt het op dat het gebied hier enorm schoon is, dit in tegenstelling van de rest van Vietnam. We hebben het daar nog niet over gehad. Maar men heeft hier toch wel een groot probleem, in ieder geval naar de toekomst toe. Het landschap vervuilt hier zienderogen. Men flikkert letterlijk alles op straat en het liefst bij de buren zo lijkt het. Er ontstaan overal vuilnisbeltjes en hopen met puin, omdat men overal aan het bouwen is. Maar hoe krijg je straks al dat plastic en troep weer uit de natuur ? Dat gaat generaties duren. Er zal hier echt een omslag in denken moeten gaan plaats vinden.

Trang An is waanzinnig mooi. We varen met een roeiboot het meer op en vervolgen onze weg langs de pieken en grotten, waar we er een aantal van aan doen. In sommige huizen vleermuizen. We kijken onze ogen uit, dit is wat we graag wilden zien. Onze trip duurt ongeveer 2 uur. Dat is ook wel lang genoeg want om een gegeven moment weten we niet meer hoe we moeten gaan zitten, we hebben allemaal een “ houten” kont. We nemen afscheid van onze kapitein en genieten daarna van een heerlijke lunch.

In het middagprogramma staat Hao Lu op het programma. Hao Lu is de oude hoofdstad van Vietnam uit de 10e en 11e eeuw. Er leefden hier destijds een aantal Koninklijke dynastieën die hier aardige optrekjes hadden. De overblijfselen van deze gebouwen zijn na ruim 1000 jaar nog steeds bewaard gebleven. Dat het er niet altijd vrolijk aan toe ging blijkt uit de verhalen van onze gids. Om aan de macht te komen of blijven werd er onderling nogal eens gemoord. Ook broers onderling. Na de 11^e eeuw verhuizen de toenmalige machthebbers naar Hanoi en laten Hao Lu voor hetgeen het nu is. We bezoeken een aantal tempels en pagodes die de historie van toen uitstralen. We slenteren door het oude dorp. Hier komen blijkbaar niet veel toeristen, dit is het leven in Vietnam waar wij een kijkje achter de schermen mogen nemen.

We kunnen terugkijken op een mooie dag. De rust van hotel is plots erg welkom. Sil en ik spelen nog een potje tennis om daarna nog een verkoelende duik te nemen. Inmiddels zijn er ook meerdere gasten gearriveerd, dus zowaar is het in de eetzaal gezellig druk vanavond. We schuiven aan bij het buffet wat voor elk wat wils geeft. Ik probeer de “deep fried goat” ….

Dag 14 - Ninh Binh en het Y-gen

Ik heb vandaag iets ontdekt. Eigenlijk iets wat ik al veel langer weet. En ik heb er altijd al een vermoeden van gehad. Het gaat terug naar onze eerste vakantie samen denk ik. Tenerife, Spanje. In de jaren daarna heb ik het altijd de geluksfactor genoemd. Maar vanaf nu weet ik het zeker. Rosanja heeft een extra Y-gen, overigens niet te verwarren met een Y-chromosoom. Dat zou wat raar zijn. En, ik zal het je vertellen, ze heeft dat Y-gen ook doorgegeven aan onze kinderen. Wat een klere spel joh, dat Yahtzee. Nog grote straat nodig ? Dan gooi ik die toch ff … Full-house ? Vanuit de losse pols zonder te knipperen … En ik …. Niets van dat alles. Misschien toch maar eens met ze gaan klaverjassen, maar dan wel op z’n Rotterdams .. haha, dan win ik !

Vanochtend hebben we afscheid genomen van Hanoi. Naar Ninh Binh kan je met de trein, maar daar hebben we toch maar van afgezien. Privé-taxi is een prima alternatief en ook goed betaalbaar met z’n 4-en. De rit neemt iets meer dan 2 uur in beslag. Onderweg maken we weer het nodige mee want er is nog iets waar ik van overtuigd ben. Autorijden kunnen ze hier echt niet. Kijken niet links, kijken niet rechts, optrekken doe je in z’n 3 of 4^de versnelling en als je het echt niet meer weet, dan ga je vooral toeteren, veel toeteren. Onze chauffeur is gelukkig van het betere kaliber, maar het is echt ongelofelijk wat je hier onderweg tegenkomt.

Ons hotel in Ninh Binh is fraai en heeft alle luxe die je kan wensen. Tennisbaan, zwembad, mooie kamers. Ook hier hebben we een soort appartement, en het tweepersoonsbed, daar kunnen we zelfs met z’n vieren makkelijk in. We hebben een mooi uitzicht op de Karstbergen. Het hotel is erg rustig, zelfs zo dat ik mij afvraag of wij niet de enige gasten in dit 100-kamer tellende gebouw zijn. Er is veel personeel aanwezig wat zou duiden op meer gasten, maar waar die rond hangen ….

Ninh Binh is niet echt een bruisende stad, niet te vergelijken met de gekte van Saigon of Hanoi, hierbij was zelfs Hué nog druk. Nee, Ninh Binh is een plattelandsgemeente waar weinig te beleven valt. Maar … de natuur is hier enorm mooi en daar komen we uiteindelijk voor. Hoewel het eten in het hotel er aantrekkelijk uitziet, het restaurant is rond 19:00 uur nog steeds leeg. We pakken de taxi naar het centrum en zoeken daar wel een restaurantje. We eten weer eens veel voor weinig zeg maar. Wat hier zijn de prijzen dan ook meer gericht op de lokale (plattelands) bevolking. Na nog een afzakkertje in het hotel gaan we zo naar bed. Morgen een druk programma, we gaan al vroeg op pad. Batterijen van de camera’s zijn opgeladen …..

Dag 13 – Niet naar Halong Bay

Halong Bay gaan we dus waarschijnlijk niet zien. Gisteren toch nog even overleg gehad, maar er wordt simpelweg niet gevaren vanwege het slechte weer aldaar. Er blijkt in 2011 een ongeval te zijn geweest waarbij 12 toeristen verdronken en daardoor zijn de regels wat strakker geworden. Dat hield voor ons dus in dat we een dag langer moeten vertoeven in Hanoi.

Switch van het hotel bleek toch niet nodig. Dat we dat pas vernamen nadat we onze rugzakken hadden ingepakt was dan wel een beetje jammer. We konden toch in onze kamer blijven, dus vervolgens alleen het hoognodige uitgepakt.

Ondanks dat de zon hier nauwelijks schijnt is het warm, beetje klam. We vermaken ons vandaag bij het zwembad en ja, zelfs op de tennisbaan. Ik ben na 45 minuten helemaal doorweekt maar heb wel de overwinning op zak. “Ga jij nog maar effekens oefenen jongen” fluister ik Sil toe voordat ik verkoeling zoek in het koele water. ’s-Avonds slenteren we nog even door de Oude Stad en zoeken een leuk restaurantje op. Morgen weer verder, Ninh Binh staat op het programma.

Dag 12 - Fietsen in Hanoi

Mijn biologische klok staat inmiddels op vakantiestand. Toch ben ik vandaag vroeg wakker. In principe is dit onze laatste dag in Hanoi, maar daarover straks meer. Het loopt niet helemaal zoals vooraf gepland.

De kinderen willen gaan zwemmen en ik wil graag nog even de bezienswaardigheden van de stad zien. Alles is op loopafstand, dus ik trek er direct na het ontbijt op uit. Het oorlogsmuseum is mijn eerst doel. De militaire geschiedenis vanaf de steentijd tot aan de oorlog met Cambodja wordt in een aantal gebouwen geëtaleerd. Wat jammer is, is dat het museum totaal niet gericht is op toeristen. Ofwel er wordt niets tot weinig in het Engels beschreven. Buiten staat veel (buitgemaakt) militair materieel. Met trots worden Amerikaanse vliegtuigen en helikopters tentoongesteld. Meer en meer komt het besef dat er ook een andere kant was aan die oorlog.

Ik vervolg mijn weg naar het Ho Chi Minh museum en mausoleum. Ho Chi Minh was een Vietnamese communistische revolutionaire leider die premier (1945-1955) en president (1945-1969) was van de Democratische Republiek Vietnam (Noord-Vietnam). Hij groeide voor een gedeelte op in Europa (Engeland en Frankrijk) en streefde naar een onafhankelijk Indochina. Hij was iemand die er een simpele levensstijl op na hield, zelfs als hem luxe werd aangeboden. Ook stond hij bekend onder zijn vrienden als een gematigd politicus en iemand met een hoge integriteit. Inmiddels heeft hij hier in Vietnam de cultstatus bereikt, na de oorlog werd Saigon, de hoofdstad van de Republiek Vietnam, hernoemd naar Ho Chi Minhstad. Hij komt op mij over als een vriendelijk man, maar hoe gruwelijk zijn de beelden van de oorlog die op het netvlies zijn gebrand.

Het mausoleum, daar waar Ho Chi Minh ligt opgebaard, is in de ochtend te bezoeken, maar niet vandaag zo blijkt. Alles is hermetisch afgesloten door militairen in het wit. Ik hou het voor gezien, genoeg cultuur gesnoven, ik pak een taxi terug naar het hotel. Maar deze ‘snorder’ weet de weg niet of doet een extra rondje. Daarnaast loopt de meter wel erg snel. Niet bij mij lul. Halverwege sommeer ik hem om te stoppen en stap uit. Ik reken af wat er op de teller staat en ga maar lopen. Blijkt ik net zo ver van huis te zijn als begin van de rit. Elke taxi chauffeur die nu naar mij toetert kan op een figuurlijke middelvinger rekenen.

Toch ben ik op tijd terug voor de lunch met de familie. Vervolgens maken we ons klaar op wat toch wel een avontuur is geworden. We gaan fietsen in Hanoi en omgeving. We hebben bewust met een groep geboekt dit keer en zo maken we kennis met een gezin uit Driehuis, leuke mensen. Helaas is het inmiddels gaan regenen maar daardoor wordt het allemaal wel wat spectaculairder. Er zijn verder geen andere gasten en we krijgen snel nog even les hoe een fiets werkt. Wel, we komen uit fietsland nummer 1, dus we kunnen al snel op pad.

Onze gidsen loodsen ons uit de drukke stad. Dat blijft toch wel een uitdaging, dat drukke verkeer. Ik rij achter Renée, die, zoals gebruikelijk, weinig last heeft van dit soort dingen. Die manoeuvreert overal tussendoor, achter haar grote broer aan. Prima fietsen overigens, van het betere materiaal. We fietsen vooral langs de Rode Rivier en de daar aangelegde bananen plantages. Onderweg stoppen we een paar keer om de bezienswaardigheden onderweg te zien. We zijn getuigen van een ritueel in een Boeddhistische kerk. Wat mij betreft is dit vooral geldklopperij, dit keer niet voor ons, maar de jongeman die het ritueel ondergaat. USD 2000 voor een reinigingsritueel uit een vorig leven. Ik vraag mij af hoeveel ik daarvoor zou moeten betalen .. haha

De wegen worden slechter door de gestaag vallende regen. De Vietnamese bevolking zit inmiddels binnen en zwaaien en lachen vriendelijk naar ons, die vinden ons toch een beetje raar … De stenen worden zand, het zand wordt blubber. We zijn doorweekt maar wel voldaan als we weer terug zijn op het startpunt. Dit was leuk en de moeite waard. Terug naar het hotel voor een warme douche.

Halong Bay, het zou wat schoonheid het hoogtepunt van onze reis moeten worden. Maar helaas, de weersomstandigheden zijn dusdanig slecht dat het ons nu wordt afgeraden. We gaan dus wat wijzigen. We blijven een dag langer in Hanoi, maar moeten daarvoor wel van hotel switchen. Onze kamer is niet vrij, maar we hebben voor morgen iets soortgelijks kunnen regelen. Daarna gaan we naar Ninh Binh, maar dat gaan we proberen in te korten om dan na het weekend alsnog Halong Bay aan te doen.

We gaan niet voor een uitdaging uit de weg. Die familie uit Driehuis … die moeten nog twee keer met de nachttrein, dat is pas een uitdaging …. Brrrr ……

Dag 11 – Hanoi, de Oude stad

Een vakantie als deze kan je proberen te plannen, maar je komt altijd wel een keer voor een verrassing te staan, soms aangenaam, soms minder aangenaam. Onze treinreis van gisteren was er één om snel te vergeten. De prijs was flink, het comfort ver te zoeken. Onze eerdere treinreizen door Thailand waren van het kaliber ‘Hele ervaring, moet je een keer gedaan hebben”. En zo hadden we ons deze trip dus ook voorgesteld. Geen aanrader, niet doen mocht je ooit deze kant op willen. Voor bijna hetzelfde geld kan je deze afstand ook vliegen.

We arriveren al vroeg in Hanoi, het is nog voor 06:00 uur. De dageraad breekt aan en het begint al aardig druk op straat te worden. De lokale bevolking is op dit tijdstip onderweg naar de markt. En je wilt niet weten wat er dan op zo’n scooter mee gaat. Alles past en volgens de overlevering kunnen ze er zelfs een koe op vervoeren, al moet ik dat nog met eigen ogen gaan zien.

We nemen snel afscheid van onze nieuwe vrienden, Mickey Mouse en zijn familie. We hebben niet of slecht geslapen, alleen Renée, die heet gewoon haar nachtrust gepakt. Aangekomen op het station is het weer druk. Taxi’s, Taxi’s en nog eens Taxi’s. We raken er inmiddels aan gewend en we zoeken een betrouwbare uit en negeren de rest. Voor 20.000 Vietnamese Dong staan we voor de deur van ons hotel, rit van 10 minuten, omgerekend € 0,80. We worden keurig ontvangen maar op dit tijdstip kan je niet verwachten dat je kamer al klaar is. We kunnen wel alvast inchecken en we worden naar de 4^e verdieping gebracht waar we gebruik kunnen maken van de lounche. Wel, eigenlijk kunnen we daar aan onze nachtrust beginnen, voor ik het weet liggen Rosan en Sil heerlijk te slapen. Even bijtanken en ontspannen. Hier geen muizen.

Wat later schuiven we bij aan het ontbijt en al snel is ook onze kamer klaar. Wat een verschil met de armoe van afgelopen nacht. Dit pakt wel uit zoals ik had gehoopt. Een appartement dichtbij het oude centrum van Hanoi. Ruime woonkamer, twee slaapkamers en twee badkamers, eigen keuken. Eerst een lekkere douche, ook nog even zwemmen en wat boodschappen doen.

Vanmiddag naar het oude centrum. Ondanks dat Hanoi een grote stad is, merk je daar niet zo heel veel van. Ja, veel scooters, maar dat zijn wel nu wel gewend. Iedereen heeft er hier zeker wel eentje. Het nationale vervoermiddel van de Vietnamees. In Hanoi zie je de Franse overheersing terug in de gebouwen. Het is lekker vertoeven en we genieten van de winkeltjes, het leven op straat. Er is genoeg te zien zonder echt een doel te hebben, we slenteren wat rond. We kunnen het niet laten, ergens in een achteraf steegje zien we een footmassage … en we genieten een uur lang van de beste tot nu toe. Na ook nog eens lekker gegeten te hebben, pakken we de taxi terug naar ons appartement. De avond valt ov er Hanoi en wij hebben nog wat in te halen.

Nog even een potje Yahtzee voor het slapen gaan en inmiddels ligt iedereen op één oor. Ik schrijf nog even mij verhaaltje en ga ook zo plat. Morgenochtend trek ik er waarschijnlijk even alleen op uit, de familie blijft bij het zwembad. Morgenmiddag gaan we fietsen ….